Bugün cüzdanımda kardeşimin vesikalık fotoğrafını ararken buldum fotoğrafını.
Bir fotoğrafa ne kadar uzun süre bakabilirse bir insan, ne kadar uzun süre takılı kalabilirse o kadar uzun vakit baktım fotoğrafına.
Atmayı ya da bir kenara kaldırmayı bırakın, yerini değiştirmeye bile kıyamadım.
Nasıl, hangi kelimelerle, cümlelerle tarif edebilirim hissettiklerimi, hiçbir fikrim yok.
Bazen hayatın bir durdurma tuşu olsa ne güzel olurdu.
