dün 13 şubattı bugün 14 şubat. biri doğumgünün biri de şu sevgililer günü.
ikisini de kutlayamadım. sevgililer günü değil de içimi en çok doğumgününü kutlayamamak acıttı. bazen buraya yazıyorum uzun uzun okunmadığı bilerek. bazen de anlatıyorum seni uzun uzun dinlenmediğimi bilerek. olsun.. yine de acımı hafifletiyor sanırım bunlar.
seni anlatacak bir şeylerin olması. bilmem daha ne kadar yazarım seni. senle sohbetler kuruyorum kafamda. seninle konuşuyorum her an. içim dökülüyor içime. sana bendeki seni anlatıyorum anlamıyorsun. ne çok anlamadıkların oldu. ne çok anlatamadıklarım. pişmanlıklar kaplıyor içimi. oysa en korktugumdu pişman olmak. seni düşünüyorum. ne güzel uyuyorsundur şimdi. ne umarsız. hep hoşuna gittiği için oturur şekilde uyuman gözümün önüne geliyor. bir de şairin sözleri : onun bana söyleyip unuttuğu' nu sandığı sözü ben ona unutmadığımı iletsem..nasıl olurdu ki. neler değişirdi ki. uyuyorsun ya şimdi rüyana gireyim istiyorum. uyan istiyorum beni düşünerek. uyan ki sana söyleyebileyim seni unutamadığımı. senin bana öğretiğin sevmeyi unutamadığımı. bana öğrettiğin ama beni öyle sevemediğin sevmeyi. öyle iyi öğrenmişim ki bir türlü unutamıyorum sevmeyi ve bunu sende yaşamayı. bana soruyorsun her şey yolunda mı diye. her şey öyle yolunda ki! çünkü ben çekildim o yoldan. artık önemli pek bir şey yok hayatımda. seni düşünmek, nasıl aşık olduğumu, ilk aşkım oldğunu farkına varmak, önce tüm boşlukları doldurup sonra ardından büsbütün boşluğa bırakarak her şeyi öylece çekip gitiiğini düşünüyorum.
düşünüyorum da boşuna..
