Artık arayışımdan vazgeçmek üzereydim ki kapı zili çaldı.
Bir kitapta okumuştum. Şöyle yazıyordu:
"mucizeler sen vazgeçmek üzere olmana rağmen, vazgeçmediğinde gerçekleşir"
Önce kapının dediğinden baktım. 2 tane genç oğlan vardı. Kimsiniz? Diye sordum.
+ abla biz alt daireye taşındık, öğrenciyiz. Borç yüzünden elektrikleri kesmişler. Mum falan var mı acaba?
Bu laflardan sonra güvenli bir şekilde kapıyı açtım. Mum olmadığını söyledim. Çocuklar perişan haldeyi. Onları eve davet ettim. Gelin size yemek vereyim dedim.
Utana sıkıla içeriye girdiler...
