herkesin içten içe inandığı şeydir. olayı 2 açıdan ele alalım ;
1-) cennet ve cehennem diye bir şeyin var olmadığı senaryo. ölüyorsun ve yok oluyorsun. kimse yok olmak istemez.. kimse ölmek de istemez ama ölüm kaçınılmaz son olduğu için herkes iyi veya kötü ruhunun devam edeceğine inanmak ister. dünya üzerinde "din" kavramının hiç var olmadığını bir hayal et. herhangi bir ödüllendirme veya cezanın olmadığını bilen insan ortalığın anasını ağlatır. zaten şimdiye kadar insan diye bir şey de kalmazdı ya. bak sıradan bir insanın eline ufacık bir güç ver ve ne hale geldiğini bir izle. bizim ülkede siyasetin son 22 senesine bakarsan olayı daha net anlarsın. insanın bir de herhangi bir cezalandırma veya ödüllendirme sistemine tabi olmadığını bir düşün..
2-) cennet ve cehennemin olduğu senaryo. burada da bunlara inanan insanların yani ahiret/öteki dünya/cennet ve cehennem gibi şeylerin olduğuna inanan insanlarında neredeyse yüzde 99.9 u bedensel hayat sona erince kendisinin ödüllendirileceğine inanır. kimse kendisine cehennemi yakıştırmaz.. çevremden bildiğim insanlar var ne ibadet var ne hak hukuk tanıma var ne insan haklarına saygı var. her türlü günahı fırsatını bulur bulmaz işleyen bu insanlar öldükleri zaman ödüllendirileceklerine yani cennete gideceklerine inanırlar. oysa ki vaat edilen bu cennete gidebilmenin bazı şartları var.
velhasılı iki türlüde sıkıntı. olsa da dert çünkü çok ince bir çizgisi var farkında olmadan yaptığın hatalar seni cehennemlikte yapabilir olmasa da dert ölünce yok olup gitme fikri de hoş değil. insanın içgüdüsünde yok olma fikri yok çünkü herkes sonsuza kadar bir şekilde var olmak istiyor.
