insanın sadece yüz ve fizik güzelliği olarak hoşuna gittiğini düşündüğü bir karşı cins aklına gelince yaşadığı ve anlam veremediği his.
onu ilk gördüğümde soğuk bakışlı ciddi yüzünün nasıl da yakıştığını düşündüm. sonra başka masalarda başka erkeklere yakınlaştı, sohbet etti. mekana her girdiğimde mesafeyle beni karşılıyor artık, göz teması kurduğunda da gözlerindeki öfkeyi hissedebiliyorum.
uzun zamandır böyle bir şey hissetmedim ve her gece aynı ağrının kalbime girmesinden bıktım. bulantı ve öfkeyle karışık bir üzüntü bu sadece... ağlama isteği geliyor. ondan kurtulamıyorum.
