Bir yaşa gelince bir şeyler anlaşılıyor, hayat yoruyor insanı. Konuşmak isteyen kişi seni arar, mesajını atar. insan değer verince o kişinin eksikliğini arar. Gençken öyle değildir peşinden koşarsın her gün yüzsüzce mesajlar atar seninle ilgilenmesi için uğraşırsın. Ama biraz daha büyüyüp olgunlaşınca aslında bir şeylerin bu kadar zor olmaması gerektiğini görüyorsun. Yeni bir ilişki için yakın bir arkadaşlık için ya da bir iyilik için bu kadar uğraşmamak gerekiyor zaten uğraşmıyorsun. Bu yüzden aradığın kişi geri aramıyorsa seni , çok umut bağlamıyorsun ya da her gün sen mesaj atmayınca atmıyorsa , olmasın daha iyi diyorsun. Zorlayarak ya da umut ederek olmuyor yaşanmıyor artık bünyen kaldırmıyor .
