iyi geçinmek için altın kuralları bulunan hadisedir.
bizim de basımızdan gecti böyle bir hadise albert. ben değil de bir boy büyük kardes direksiyon sınavına hazırlanıyor. yan koltukta babam arka koltukta annem ile ben. merasim var sanki. ablam daha anahtarı çevirir çevirmez babam söyle sola dogru bir geriliyor. gaza basıldıgında ise herkes birşeylerle ilgilenmeye baslıyor. neyse yola basladık, gidiyoruz. bizim büyük boy kardes uçuyor adeta. ısıklara yaklasıyoruz. kırmızı yanıyor. babam ikazlarında gecikmiyor. ama ikazlar da öyle böyle değil hani. "dur, yavasca ayagını debriyaja bas ardından da frene. evladım nabıyon" halindeki panikle karısık sözleri ve arkada dua okuyan anne ve kopusa geçmiş ben ile tamamlanmıstır yolculuk. bizim büyük boy mu ne yaptı? sınavı geçti şimdi yollarda esiyor *.
