geçici zevklerine, sahte mutluluklarına aldanıp, evrende toz zerresi kadar dahi yer kaplamayan bir dünyada.. ve dünyaları sığdıramadığımız kısacık ömrümüzde, sonsuz yaşam içgüdüsüyle hiç ölmeyecekmiş gibi doyumsuz bir iştah, gurur, kibir ve bencillikle kendini dev aynasında gören, biz mikroskobik canlılar için ufak bir hatırlatma.
En geç 100 sene sonra hiçbirimiz bu dünyada yaşamıyor olacağız. Birkaç Asır sonra seni hatırlayan en son kişi de belki ölmüş olacak. tamamen unutulup, bir hiç.. evet koca bir hiç.. olacak tabiri caizse, hiç var olmamış olacağız..
Belki aklımızın bir köşesinde yer edinir diye yazdım. Çünkü hayat bazen beklentilerimizden çok daha kısa olabiliyor. değer verdiğimiz ve bizi değerli kılacak, yaşamımızın her anına anlam katacak güzel şeylere ihtiyacımız var.
Bugün herkes gibi hayalleri olan gencecik tanıdığım biri vefat etti. O yüzden biraz karamsar ama gerçekçi bir entry oldu üzgünüm:(
