"gelirmisin ki"...
Geldim.
Hem de hergün... ve bekledim seni, aptal gibi, vazgeçmeden, her aşık gibi. Çoğu zaman yoktun bile ve bundan acısı, öyle zamanlar oldu ki, önümden geçtin gittin, gözlerine bakmaya çalıştım, bir kez daha gözlerine bakabilmeyi istedim, bir kelime söyle, bir bak, bir nefes ver istedim, ... yüzüme bile bakmadan sadece gittin.
Ordaydım, ordaydın, biliyordun... bekledim seni, sevdim, hala bekliyorum, ve de bildiğim tüm aptal aşıklar gibi, seviyorum. Nasıl da güzel biliyorsun bunu aslında. Nasıl da hoşuna gidiyordur kimbilir, ama olsun, ben gene de burdayım, gururum öbür çantamda....
Ama "gelirmisin ki" ne şimdi? Zaten orda değil miyim? Bilmiyor musun? Neden soruyorsun? Neden sadece bakmıyorsun? Neyden korkuyorsun ki? Ben hala burdayım...
"daima benim, daima senin, daima bizim"...
