en güzelini düşünecek, hep iyiliğini...
ona ne süphe.
annenin yokluğunu hissettirmeyecek...
elinden geldiğince.
her derde derman olacak...
olduğu kadar.
ama hem o yetersiz hissedecek, hem de sen yarım kalacaksın.
yine de hayatın annenin doldurması gereken yarısı hep boş kalacak.
balkonda oturup etrafı izlerken siz, karşı komşunuz kızıyla birlikte balkona çıkacak. orda olan tek sandalyeye anne oturacak, kızı da kucağına. sarılacaklar sonra... annesinin bir tanesi diye sevecek onu. içiniz yanacak ama babanızın kucağına oturup ona sarıldığınızda yetmeyecek işte, anneye sarılmış hisi vermeyecek.
ama yinede avutacak sizi babanın varlığı, güç verecek. ya o da olmasaydı düşüncesi içinizi korkuyla dolduracak.
