ettiğimiz telaşları yitirmek
gözlerden, gözlerinden uzaklaştıkça
bir bıçağın saplanması ve yeniden
telaş yaratmak,
yaratılan onca duygu ile hasbel kader karşılaşmak,
sevgi sözcüğünü telafüz ederek,
seviyorum diyebilmek,
bir başka bahara kaldı.
artık gözlerinin bir anlamı yok
suyun bir anlamı yok
uçağa binerken düşer mi ulan,
acaba bir daha göremezmiyim
demek yok.
artık hiç bir şey yok
ne yüreğimde ne beynimde
var olan yeniden
terk etmeyi öğretebilmek.
seneler haykırdı suratıma
bir dolu yanlışın içinde
dogruyu bulmayı
oysa çoktan çalım atmışım
hayata,
düşen ise yine benmişim
her koşulda
bütün kalkmaları kaybettim
temizliği ve kirliliği
duygu yok
hasret yok
nefret yok.
ve en önemlisi
bir daha seni seviyorum demek
yok...
