beşiktaşlı olmama rağmen evde tek başıma izlerken hop oturup hop kalkmıştım. acayip heyecan yapmıştım. thierry henry'nin kafa şutunu çıkarırken cloudio taffarel'in kollarının uzaması hafızamdan silinmiyor. dhalsim gözümün önüne geldiydi. o an herşey bitti bitmedi çelişkisini yaşarken ağzımdan hassiktir sözcüğü dökülmüştü ister istemez. maçın unutamadığım tek anı. çok sevinmiştim o zamanlar. ne bilirdim gassaraylıların her boka uefa kupasını alın öyle konuşalım diyeceklerini. saftık galiba o zamanlar.
