Dün cami kapısında el ilânı verdiğim genç bir kardeşimiz, ilânı alır almaz yüksek sesle okumaya başladı, "- Türküz kürdüz, gâvur değiliz!" ibaresini okuyunca bir duraksadı, devam ile "- getir el basayım Kelâmullahı ne sen beni unut, ne de ben seni." cümlesini okuyunca, "- hımm iyiymiş!" deyip -haberi birilerine yetiştirmek istercesine- oradan hızla uzaklaştı.
