2008 wimbledon finali kadar olmasa da , yine de buyuk bir heyecana ve kaliteye sahne olan karşılaşmadır.
birbirleriyle oynadıkça zayıf yonlerini geliştiren bu ikili , agassi-sampras rekabetinden beri herkesin gormeyi istediği rekabeti , hatta cok daha iyisini, bize yasatiyorlar. sansliyiz ki bu rekabet daha en az 7-8 sene daha devam edecektir. her macta bir onceki macin uzerine birseyler koyduklarını goruyoruz. backhand den nefret eden federerin zorda kalinca backhand slice lari gayet iyi becermeye basladigini, backhand passing shot lar ile nadaldan sayilar aldigini goruyoruz. keza nadalın da pek sevmedigi backhand slice lari artik daha cesaretle yaptigini, servisini cok daha gelistirdigini, baslarda toprak korttaki hukumranligini sert ve cim kortlara da tasidigini goruyoruz.
mac geneline bakildiginda nadal in aldigi setlerde ciddi rekabet olduğunu ancak federer in 6-3 luk skorlarla aldığı 2 sette daha rahat olduğunu görüyoruz. belki de nadal yorgun geçen 1. ve 3. setlerin ardından gelen setlerde gucunu toplamayı secti ve isi son sete birakti. ne de olsa yari finalde verdasco ile ayni bu mac ayarinda zorlukta gecen bir mac oynamıştı. federer ise yari finaldeki rakibini kolaylıkla yenip final için coktan rakibini beklemeye başlamıştı.
bu maç gösterdi ki, hırslı bir nadal ı kolay kolay yenmek mumkun degil. eger federer 15-20 küsür break pointin sadece 3-4 tanesinde başarılı olabilmişse, buradan çıkartacağımız sonuç da budur. federer in nadalı sadece teknik üstünlüğü ile yenebilmesi için, bu maçtaki gibi first serve yüzdesini %50 lerde değil, en az %65-70 lerde tutmayı becermeli.
