bu hafta sonumu keyifli kılan tek şey. motivasyonu, psikolojik sorunları... bir tarafa bıraktım, 5 set, keyifli, kıran kırana, saatlerce süren çekişmeyi seyrettim. federer'in "federer" olduğunu kanıtlamaya çalışmasına, nadal'ın ilk kez katılması sebebiyle "bu maçı almalıyım!" serzenişlerine alkış tuttum bütün maç boyunca. kimin kazandığı önemli değil, izleyeciye (en azından bana) keyif verdiği için mutluyum, huzurluyum.
