bu gibi radikal bitişler taraflardan birini muhakkak kendine getiriyor; insan çok çabuk; "benden geçti artık" kafasına girebilen bir mahluk. hayatın devam ettiğini çok zor kabulleniyor. bazı insanlar hayatlarının merkezine kendilerini daha acımasızca alırlar; öteki'nin varlığı değerli ama gerekli değildir. bu değerlilik ama değişken gereklilik ilişkileri çok rahatlatıyor. "sensiz de olur, oluyor"un bilgisi sevgiliye verilmeli. çünkü gerçekten olabiliyor. kimse ölmüyor ayrılıktan sonra. biçokları daha iyi şeyler yaşıyorlar hatta.
kocasından ayrılan bir kadın; "kocasına neyi kaybettiğini" göstermeye falan çalışmıyor olabilir. ayılmış olabilir. rehavetten çıkmış, üzerindeki, çok sevmem bu tanımı ama ölü toprağını atmış olabilir.
kardeşlerim farkında olmadan devrimsel hamleler yaparız. bilmeyiz o an ne olduğunu ama geriye dönüp baktığımızda o küçücük anın bizdeki hasar ya da ödülü ancak çok sonra anlaşılır olur. bugün çok çalışan, çok çabalayan, çok emek veren biri yorgundur ama yarın artık yorulmayacağı ve diğerlerinin yaşayamayacağı şeyleri o yaşar. düşüp kalkmaktan korkmayan birinin yolu daha renklidir. köşesine çekilip sadece bekleyen, sürekli mızmızlanan, sürekli dilenen, sürekli sataşan, sürekli düşman kovalayan biri mümkün değil iyileşemez.
eşten boşanmak, sevgiliden ayrılmak, bir akti sonlandırmak zordur, ama zorluklar kadar insanı değiştirip dönüştüren neredeyse hiçbir şey yok. bugün hanginiz düşmanınıza minnettar değilsiniz? düşmanına minnettar olmayan bir akıl eksiktir. düşmanının sana verdiği hediyeyi görmezden gelmek nankörlüktür. onu al, sahiplenme, kullan ve aş. o çirkin sözleri, baygın bakışları, küçük ayak oyunlarını aş ve sarsılmaz bir netliğe ulaş. bir kerecik tecrübe ettiğimiz bu hayat, mucizelerle dolu. bir kere tecrübe ediyor olmamız bunun en büyük kanıtı. haliyle devrim şarttır. fiziksel devrim, zihinsel devrim, sosyal devrim. her şekilde devrim şarttır. nazikçe siktir et. görmezden gel. duyma. gülümse ve geç.
