etrafımızda dolanıp duruyor, her gün birisini alıyor. ama biz gene rahatız. ölüm eğer gizemli bir yaratık olsaydı her gün birisini aramızdan alıp yeseydi, korkudan ölürdük. mesela bir seri katil şehrimizde dolaşsaydı ayda bir kişiyi öldürseydi geceleri rahat uyuyamazdık. ama ayda bin kişi de ölse umursamıyoruz. çünkü sıra bize gelmez nasıl olsa diyoruz. "son durak" filmindeki gibi ölümün bir sırası var zannediyoruz. ama giden aniden gidiyor işte.
