eskiden edebiyat tenkitçileri romanda tesadüf unsurunun bir zayıflık olduğunu söylerlerdi. sonra bu yorumun son derece senkronik olduğu görüşü gündeme geldi. ve ana kurgunun dışında kalan alternatif örüntüler öne çıkarılmağa başlandı. fakat o da başlıbaşına bir çizgisellik yaratıyordu. evet, galiba roman türünde kaçınılamaz bir şey. gerçek hayatın o karmaşıklığını yakalayamıyor. sonunda insan ürünü bir şey. ve insanın da kurgulayabileceği denklemin bilinmeyenlerinin sınırları belli. sonuç olarak heterodoks yaklaşım günümüzde giderek ön plana çıkan davranışsal edebiyat ve nöro anlatı ile daha fazla önem kazanmaktadır.
