şimdi unutmak gerekiyo dimi o uçakları
böyle kanatları sanki kopacak gibi
giderlerken işte ben korkarken
düşecekmiş gibi sarılırdım koltuğuma
halbuki düşsek atomlarıma ayrılırdım
kopacak gibi sen de
düşücekmişiz gibi her an
öyle korktum
uçağa güç veren motorlar ne zaman susacak diye
kalkıp dönerken biz aşşağılara düşecekmiş gibi
sarıldım koltuğumun sıcaklığına
ne yazık ki düşmeden gelebildim birkaç sefer
inişe geçiyoruz demeleri benim dualarım
bişey olmadı bana
düşeyazmadık da, düşmüş gibi oldum
sonra iner inmez havalardan
yerlerde olmayan o yüzün
kulaklarındaydı hatta öptüğüm yerlerin
güzeldi iyi hoş
keşke düşseymişiz o uçaklarda
serdar ortaç dinliyorum artık eller havaya şarkıları değil
eller avuçlar boşa olanlardan
hastaymışım bi de
hastasın senn hastaa
doktor musun sen?
nası şiir bu?
şiire de sokuyum edebiyata da
matematiğe de fiziğe de
bulanları da bulamaynları da
ölmek isteyenler böyle hissediyor sanırım
