son yıllarda şarkılarıyla fazla özdeşleştiremesek de kendimizi, şahsen duygusal kimliğimin oluşmasında yardımı dokunan sanatçı.
karaçiçeğim çıktığında aşkta, hayatta bitişlerin ve gidişlerin de olduğunu öğrendik, "ah gitti giden yazık, ardında bir iz bırakıp.."
susma'yı çıkar çıkmaz dinleyemedik, daha çocuktuk, ama sonraları, gidişler artık daha da koydu içimize, susar olduk, suskun olduk, "susma veda ederken, biraz gül, bir şey söyle giderken..", ayrılmam da aynı kaderi paylaştı susma'yla, hayallere sarıldık, yokluğa alıştık, "ayrılmam sarılırım hayallere, ayrılmam sevişirim özleminle.."
koyan gidişlerin ardından unutmadığımızı, derdimizi de kimseye anlatamadığımızı, tek bir şahidimizin olduğunu haykırdık, "allah şahit yandım aşkına, allah şahit yıllarıma yüreğimi sürmeliyim sana, ağlasam, inlesem ne fayda.."
bir de babaevini izlerdik 1997'de, dizinin müziğini de onun sesinden dinlerdik, hey gidi.. "kanat takıp uçururdu bu düşler, uyandırırdı en tatlı yerinde.."
özledim ulan, en azından o zamanlar bir kalbim vardı.
