benim dişler köküne çok sağlam bağlı. Küçükken sallanmaya başlasa bile köküne hala bağlı kalıyordu ve nadiren kendiliğinden çıkıyordu. Hep babaanneme giderdik, babam orada diş konusu açardı ve muhabbeti benim sallanan dişime getirirdi. Babaannem de aç bir bakayım dişine derdi, ağzımı açtığım anda dişi eliyle tutup sökerdi. Gram kanamazdı. Ancak doktor işleri hiç öyle değildi. birkaç kez sağlam dişimi söktüler, hem de dişi sökerken iki parçaya ayırmıştı yanlışlıkla. O çatur çutur sesini duyduğum anda kendimden geçerim. Sonrası bariz zaten, eve gidiyorsun sabahtan akşama kadar lavabonun önüne attığın sandalyede oturarak ağzından gerek mor, gerek koyu kırmızı, gerek de canlı kırmızı olarak akmaya devam eden kanları tükürüyorsun ve akşamına sadece çorba içiyorsun. Bu hala böyle bu arada. Diş çektirmekten nefret ederim.
