Gidişinden bir gün sonrasıydı. Tam duş almaya başlamıştım ki sol omuzumun biraz altında bir yanma hissettim. Sonra biraz daha altında, etrafında ve sonra tüm sırtımda. Bir gün öncesinin izleri tüm sırtımı kaplamıştı. Suyun sıcaklık derecesini yükseltip acı-haz karışımı bir duygu yakalamayı başardım. Sırtım sıcak suyun etkisiyle yanarken, sızlayan her nokta ikimizi canlandırıyordu zihnimde.
Mutluydum! 'Hissedebiliyorum' dedim kendi kendime. Nasıl bir duygu olduğunu bilemezsin. Oysa seni çok az tanıyordum. iki gün bende kalmıştın ve iki sex hastası gibi saatlerce sevişmiştik. Adı yoktu aramızda olan şeyin. Bir kalıba sokmamıştık. Sadece birbirimizi istemiş ve sorgulamamıştık hiçbir şeyi.
Şeytan önümüzde secde ederken iki kelime döküldü dudaklarından; 'seni seviyorum'. Büzülüp kalmış olan zaman, kırılıp yeniden can buldu. 'Yeniden yarat beni' dedin daha sonra. Kendinde hiç olandan Tanrı olmasını istiyordun. O an bir kez daha nefret ettim kendimden.
Güneşin ilk gölgeleri yüzüne düşerken, sessizce gözlerine bakıyordum. Çok güzeldin. Dokunmuştum bir kez sana ve geri alamazdım. Masumiyetin ağır gelmişti bana. Taşımaya gücüm yoktu. Biz olmamalıydı, olamazdı. Evet senden gitmeye o an karar vermiştim. Canının yanacağını biliyordum ve sen canımın ne kadar yandığını asla bilemezsin.
Kaçtığımı düşüneceksin her zaman ve korkak diyeceksin benim için. Aşktan kaçan bir aptalım senin için biliyorum. Hani demiştim ya sana; 'bazen kelimeler hiçbir şey anlatmaya yetmez'. işte şu an böyle hissediyorum.
