kimdi seni bana imkansız kılan, neydi ?
aradaki zaman mı, yoksa benim hakkımda düşündüklerin mi ?
ya da bendeki özgüven eksikliği mi ?
en ufak ayrıntını ve her söylediğin sözü bir dua gibi ezberlemeyi ibadet saymıştım kendime.
seni izlemek denizin maviliğini izlemek gibiydi, okyanus gözlerinin içindeymiş gibi.
kısacası ben huzuru senin maviliğinde "bulmuştum".
gözlerine yansıyan ışık ise huzur veren yakamozların özetiydi adeta.
denizi olmayan şehirde kendimi denize bakıyormuş gibi hissetmemi sağlardın hep.
sesindeki güveni anlatmak için hangi cümleleri kullansam acaba ?
bakışlarındaki çaresizlik ifadesini.
sesindeki güven verici duygu ve bakışlarındaki çekingenliğe tutarsız kalamadım ben.
peşinden geldim hep ama olmadı, söyleyemedim sana karşı hissettiklerimi.
tek suçum ise aradaki zaman farkını uçurummuş gibi görmem, işte bu olmadı.
belki sana söyleyemeyeceğim şey bende ömür boyu bir pişmanlık olarak kalacak, ama söyleyemem bunu.
