kendisini eleştirenlere "orkidliler" demişliği vardır.
edebiyatı kuvvetli, ama ayarı pek tutmamış bir abidir kendisi. kadın olmanın ne kadar da kötü oluğunu anlarız kimi sözlerinden. bunu eleştirince de sorosçu oluruz, mahlas ardına gizlenip sorosçulardan nemalanmakla eleştiriliriz.
"bu çocuklar..." der bazen. "bu çocuklar bir kapana kısılmış ve her gün ekranlarda izledikleri iğrençliklerle harcanıp gidiyorlar."
"benim sesim, bizim sesimiz" olmaya soyunmuştur, sözümüz kesildiği için. ama ben senin kadar televizyon manyağı değilim nihat abi.
deli dolu bir adamdır yine de. ülkücülükten solculuğa, bugünse adı "sendika" olan bir ağanın düdüğü bir televizyona...artık solcu olduğunu da iddia etmiyordur mutlaka.
neyse, insanın elinde kalan bi' sürü yeri vardır nihat genç'in, ama bu toprakların sözlü edebiyatını iyi yapar. sözlerini küfre boğmadığı zaman, o iğneci çırağının atölyedeki iğneleri anlattığı hâli güzeldir bir tek. ona küfürleri ve faşizan hayallerine nihat genç'i şemsiye etmiş veletlerin nefret söylemi sinemez işte. güzelce anlatır çocukluğunu, bu toprağı o zaman.
