baştan sona hiç entrika, acı, süpriz olmayan herkesin mutlu olduğu ve birbirine gülücük attığı bir film izlediniz mi? ya da var mıdır böyle bir film. bence yoktur. olsa da kimse izlemez. Bu hayatta her şey zıddı ile bilinir. Karanlık olmasaydı ışığın farkına varmazdık. Ölüm olmasaydı hayatın değerini anlamazdık. Adaletsizlik olmasaydı hak ve hukukun kıymetini bilmezdik.
Bebeği aşıya götürdüğünüzde ağlar. Ama o aşı olurken siz onun ağlamasına bakıp gülersiniz. çünkü aşı onu gelecekteki büyük hastalıklardan koruyacaktır. Sabahları kalkıp koşmak spor yapmak zordur. ama bir kısmımız yapar. çünkü bilir ki o an çektiği acı daha uzun ve sağlıklı bir hayat yaşamasına neden olacaktır. Her acı kötü değildir. hatta acılar bizi olgunlaştırır, güçlendirir.
survivor isimli program var, katılmak için insanlar yıllarca uğraşıyor. ne var peki bu programda? açlık, yorgunluk, uykusuzluk. bu insanlar deli mi peki? neden böyle birşey yapıyorlar? Çünkü sonunda tatlı bir ödül almayı ümit ediyorlar ki o bile garanti değil. belki eli boş dönecek açlıkları, yorgunlukları yanına kar kalacak.
işte ahiret inancı olmasaydı belki bu serzenişler bir nebze anlaşılabilirdi. Ama inancımıza göre öldükten sonra da bir hayat var. ve herkes iman etmiş olmak kaydı ile buradaki eziyetlerinin karşılığını alacak. hayvanlar da alacak ya da alıyordur.
Kur'an-ı kerim de her surenin başında besmele-i şerif de 114 kez ve ayrı olarak 57 kez geçen Rahman ( şefkat ve merhamet eden, acıyan ) ve 114 kez geçen Rahim ( kullarına karşı bağışlayıcı olan ve merhamet eden ) olarak kendisini tanıtan Allah ü teala dan daha merhametli olduğumuzu mu iddia ediyoruz? ( Bu arada rahmân dünya hayatında herkesi, rahîm ise âhirette sadece müminleri kapsayan ilâhî rahmeti ifade eder. )
Bu çok uzun bir konu. Keşke ekşi şeyler gibi uludağ sözlükte de makale uzunluğunda yazı yazabilecek bir platform olsa. Sorular kısadır, ama cevaplar sayfalarca olabilir.
