aklıma geldikçe güldüğüm cohelho kitabı. güldüğüm tabi ki kitap değil benim çok zeki(?) iş arkadaşımdır. önce öğlen arası işyerinde vakit değerlendireyim diye bu kitabı okumaktayım cırtlak kırmızı ruj hastası bu kız arkadaşımız yanıma yaklaşıp sormuştur;
- Patibis ne okuyorsun??
- piedra ırmağının kıyısında oturdum ağladım.
- aa neden ağlıyorsun, yani kitap okuyup ağlayanı ilk kez görüyorum tuhaf birisin patibis yaneee..
- ağlayan ben değilim kitabın adı bu(!!!!!)
- hmm ben de sen kitabı okuyunca çok içlendin ağladın sandım neyse hadi kolay gelsinnn
- yorumsuzum hatta dümbeleksizim.
