eger gerceklesmesi muhtemel bir şey ise aşık olmaktan daha avanjlı bir durum.aşık olupta ne olacak ki?ondan nefret etmek ona aşık olmaktan daha mı kötüdür?ne olursa olsun size daha az acı verecegi kesindir...aşık oldunuz beraber gecen güzel günlerin,ayların,yılların ardından gelen tokat gibi ayrılıgın ardından onun gözünde artık nesiniz?o sizin için hala gönlünüzün prensesi,hayatınızın kadını,çocuklarınızın annesi olmasını istediginiz kişidir.onu düşündügünüzde içinizi garip bir heyecan sararken acaba şimdi beni düşünüyomudur diye sorarsınız kendinize.onun baskasıyla birlikte oldugunu düşünürken kalbinizde hissettiginiz kelimelerin dahi tarif edemeyecegi bir acıyla gözünüzden gelen yasların hiç bir degerinin olmadıgını anlarsınız.unutucam yemin ederim ki unutucam dayanıcam dersiniz kendinize.çok sürmez bir kac dakika sonra kalbiniz o alaycı tavrıyla size yalan yemininizi hatırlatır ve tekrar umutsuzlukla içinizden geri dön çagrısı yaparsınız.siz bu acıları cekerken nefret etmeyi istediginiz kişinin bunları umursamadıgını anlarsınız.kendinize yöneltirsiniz o hain keskin bir bıcak gibi olan soruları.nasıl olduda beni unuttu?bukadar kolaymıydı?hani evlenecektik?hani bana söyledigi sözler?hani bana gitme hiç gitme diye yalvarısları?yalanmıydı bunlar yalan mı?...hala içinizden bir ses sizin kulagınıza fısıldar"belki bir gün".....
aşık olan insan ayrıysa tüm o yasam kaynagını birtanesini kaybetmişse hemde artık onun gözünde beyaz attan düşüp prensliğini kalbine saklanan bir ok yüzünden yitirmişse tüm bu acıları ceker.nefret etmek ona verilebilecek en güzel ödüldür.
