geldin, gidiyorsun.
bu kadar mı az özledin beni?
bu kadar mı geçer oldu nazı sana onun?
bu kadar mı azaldım?
olsun, senin canın sağolsun.
yüzün gülmedi dün hiç.
benim içim buruldu o haline.
hasta olmuşsun, sesin gidip gidip geliyordu. üzüldüm.
konuşamadık pek. biz az ve öz sohbetlerimizle doyururduk birbirimizi.
az oldu da özüne inemedik be abi.
özlemiştim oysa ki anlatacaklarım vardı.
yüzümden anladığın boğazımda ki düğümleri, ne demeye sormadın kenara çekip.
saçlarını topla da yüzünü görelim dedin.
ben buruldum yine toplayamadım.
özür dilerim.
kafamda duran o koca şişliği görme istedim.
nedenini sorma istedim.
görürsen üzülücektin.
üzül istemedim.
yeterince yorgundun, bilirsin ben kıyamam sana.
kıyanları da sevmem ama sırf senin hatrına * sevdim onlarıda.
sen dişlerim iltihaplandı sanıp daha az üzülürken.
benim içim iltihap kaplıydı ve ben kazıyamadığım o acıyı sana gösteremedim abi.
affet, gösteremezdim.
beynimin içinde büyüyen sancılarımı görecek kadar dikkatli bakmadın mı bana?
kan aldırmaktan korkarım bilirsin, bugün biliyordun gideceğimi "geleyim mi?" demedin.
sormadın "neden?" diye
canın sağolsun.
sen bilipte üzülme.
aldıramadım yine korktum.
korktum da sen arayınca söyleyemedim sana.
söyleyemedim otobüste yığılıp kaldığımı.
söyleyemedim sancılarım geri döndü diyemedim.
bu defa beni de alacaklar diye korkuyorum diyemedim sana.
yarın yola çıkıyormuşsun.
yolun açık olsun.
