utangaç bir çocuktum. annem de beni cesaretlendirmek için devamlı bu lafı söylerdi bana. sanki ben çükümün başına gelebilecek kötülüklerden korkuyormuşum gibi.
babam da ulu orta .aşağını yerim diye severdi. hiç unutmam bir gün beşiktaş maçından çıktık..beşiktaş galip geldi ya babamın keyfi yerinde galata köprüsü üzerindeyiz. ben babamın omuzlarındayım. babam oğlum taşağını yerimmeeehe diye bağırıyor. ben de baba deme öyle diyorum dinlemiyo ben elimle azını kapatmaya çalışıyorum felan..
sonraları anladım ki .aşaktı çüktü.. bunlar hezeyanım olmuş.
