Kirilan bir vazoyu yapistirmak gibidir, küsülen arkadasla barismak. O cizikler orada hep durur, göze batar. Alinan yaralar unutulmaz. Belki affedilmiştir ama kirginlik kalbin bir köşesinde kalmistir. Bekler orada. Tetiktesindir artik , kalbini ona acamazsin , yaralarını gösteremezsin, hep ihaneti akla gelir. Bir yanin eski yasanan günleri hatırlar affeder , diğer yanin akıllı ol bu seni sırtından vurdu der. Eskisi gibi olmaz hiç bir sey.
