daha çocukluktan çıkamamışken, kişiliğin tam anlamıyla oturmamışken, hayata dair bildiğin şeyler önündeki 5-6 yılda öğreneceklerin yanında devede kulak bile kalmıyorken ne devrimciliği? mesele devrimcilik de değil hangi siyasi görüş olursa olsun daha 16-17 yaşındasın oğlum/kızım, ailene, derslere isyan ediyorsun aslında veya kendine bir kimlik arıyorsun. savunduğun ideolojiyle de ancak duygusal bir bağ kuruyorsun ki zaten bu yüzden devrimci oluyorsun, deniz gezmiş'in ve nicelerinin davaları yolunda ölmesi, che guevera'nın karizması, 'sömürüye son', 'kahrolsun amerikan emperyalizmi' sloganları çekiyor seni. peki ne oluyor böyle olunca? savunduğun ideolojiyle ilgili teori ve pratikle ilgili ne kadar bilgin var? bilgili biri çıkıp yarım saat seninle tartışsa göt olmayacağının garantisi ne? o zaman yaşının insanı olacaksın, tıp eğitimi almadan doktor oldum tribine girmek ne kadar saçmaysa, hayata bakışın tam oturmadan, bilgi birikimin belli bir düzeye gelmeden daha 16 yaşında ''heyoo ben devrimciyim'' demek sadece içi boş bir balon olduğunu gösterir. ha sadece sen misin balon, tabi ki hayır. o yaşlarda herkes bir şekilde bir maskeye girip kendini olduğundan farklı bir şey olarak gösteriyor daha da kötüsü öyle sanıyor. ama bu senin yaptığının da aynısı olduğu gerçeğini değiştirmiyor. desen ki sosyalizme sempati duyuyorum ilerde bu konuda daha çok bilgi sahibi olmak istiyorum, eyvallah der geçerim. sonuçta bu tür konularla hiç ilgilenme de demiyorum ama nedir bu yaşından, bilginden ve zekandan daha fazlası olma isteği? zaten olacaksın bir süre sonra neye kasıyorsun kendini?
