"istanbul'da kimim var, kimin için bu toz duman
istanbul'da neyim var, ne kaldı ki kalabalıktan"
artik bu sarkiyi dinlerken "istanbul'da kimim var" kismini farkli söylüyorum.
"istanbul'da kaptanim vaaaaar" diye haykiriyorum. mutlu oluyorum kendi capimda..
biliyorum cünkü. o da mutlu oluyor. bundan eminim. yalnizligimi bir nebze olsun kenara birakabiliyorum.
sahte arkadaslarim yanimdayken bile diger yanimda kaptanim oldugunu biliyorum. cok tuhaf ama güveniyorum ona. yillardir bana yabanci gelen "güven" kelimesini onda buluyorum.
o kadar güzel ki icin.. güzelligin disina yansimis. o kadar güclü bir kisiligin var ki.. istesen toz duman edersin her seyi. sana inaniyorum. önemli olan da bu.
sözlügü iste bu yüzden seviyorum. bana bir dost kazandirdigi icin..
