5-6 yıl önce sürekli otobüste karşılaştığım bir kız vardı. yüzünde sebepsiz bir mutluluk ile sürekli gülümseyerek camdan dışarı bakıyordu. sanki dışarısı Hollanda tarlaları ya da Norveç dağları.
"amk sen Zeytinburnu na giden bir insansın. bu kadar mutlu olabilecek ne var şu hayatta?" diye sormadım. belki sorsam ben de mutlu olacaktım. ama ne yazık ki mutluluğun formülünü öğrenemedim.
