soğuk bir kış gecesi arkadaşlarla kartopu oynamaktayız. haylaz olan arkadaşlarımdan bir tanesi * kartopunun içine taş koyduğu için ondan öcü gibi korkar olmuştuk. eline kartopu aldığı an kaçacak delik arardık.
yine böyle bir durumdu...
arkadaşım eline kartopunu aldı ve bana yöneldi. aman allahım kaçmam lazım diyip kendimi kaldırımın en az bir buçuk metre alçağındaki evin önüne attım. hemen saklandım tabi. bekle bekle gelen yok. unuttular gittiler sandım beni.
sonra biraz zaman geçti. birden evin kapısı çalınmaya başladı. çok geçmeden evin hanımı seslendi:
