sen o şımarık kızı sevdin,
sen senden kaçanı kovalamayı sevdin,
sen seni ağlatan kızı sevdin,
sen senin kalbini her defasında kırıp kırıp
ertesi gün sanki hiçbir şey olmamış gibi
pişkin pişkin özür dileyen kızı sevdin,
sen sevgisini gösteremeyen acemi bir kızı sevdin,
sen daha önce hiçkimsenin sevmediği bir kızı sevdin,
sen bu kızı belki de böyle olduğu için sevdin,
sen laftan sözden anlamayan bir kızı sevdin,
sen en ufak birşeyde ağlayıp zırlayan bir kızı sevdin,
sen bu kızın yükünü taşıyamadın
ve sen seninle gitmeyi seçtin...
sen bu kızın sevgisine inanmadın
ya da inanmamayı tercih ettin,
sen bu kızı hep aynı haliyle
beyin kıvrımlarının içine kadar kazıdın,
sen bu kızın büyümüş olabileceğine inanmadın,
sen bu kızın büyüse bile değiştiğine inanmadın,
sen bu kızın değişse bile artık umrunda olmadığını söyledin,
sen bu kıza son bir şans daha vermedin,
sen çok şans verdiğini inatla vurguladın durdun hep,
sen aşka ve sevgiye şans veremedin ki,
bu kıza şans vermişsin ne yazar?
sen bu kızı unutmadığın halde
unutmuş edasında hayatına devam ettin;
ama sen hayatında sadece sana yer verdin,
sen seninsin ve sen hep senin olacaksın...
