767.
-
önce yüzünün en aydınlık hali değdi gözlerime,
berraktı,
katışıksız..
insan fikri değmemiş henüz alnının kırışmaya yüz tutmuş gölgesi..
sonra boynunu gördüm, yüzün gibi ışıltılı, öpülmeye yüz tutan bakışlarının altında...
bir gün nerden aklıma geldiyse
aynanın sırlı yüzünden baktım tüm rengine;
karanlığında boğuldum...
