1372.
-
Dünden kaldım,
değmedi başım yastığa
Koltukta sabahladım
Bir şeyler kovaladım usumda
dudaklarımı yedim
dişlerim kanlı
sisli bir dağ başı gibi
odam dumanlı
Düşümde uçan bir serçe
Anladı geçeni aklımdan
Uzandı yanıma usulca
Öptü dudağımdan
Olanı biteni kimse bilmiyor
Anlatamıyorum kendime bile
Biteni ben biliyorum bir tek
Olan bana oluyor yine
olan saipsiz.
