son zamanlarda sürekli yaşadığım şey. çok küçük bir şeye bile çok sinirlenebiliyorum. sevdiğim insanlarla dahi uzun süre konuşunca sıkılıyorum. resmen kimseye tahammül edemiyorum ve etrafımda insan görmek istemiyorum. hatta çok kırıcı da olabiliyorum.
elbette bunda ülkenin gündemi ve geleceğimize dair endişelerin çok büyük payı var. canımı en çok da sığınmacılar ve yangınlar sıkıyor. hele sığınmacılara büyük bir nefret duyuyorum. türkiye'ye huzurun gelmesi için mutlaka erken seçimin şart olduğunu düşünüyorum.
resmen akıl sağlığımı korumaya çalışarak yaşıyorum artık. yaknız olmadığımı da biliyorum.
