bir alt türü olarak, şehir efsanelerini ve sözlük girdilerini sahiplenerek kendininmiş gibi anlatmak vardır ki, düşman başınadır.
dersliklerin önünde duymuştum vakti zamanında, "mükemmel bi yerde inebilir miyim dedim ya inanabiliyo musun bütün minibüs koptu bınaa" diyen kızın birini.
sözlük girdilerinden mütevellit, "teoman'ın sürpriz'inin nakarat sözlerini "bul beni yalamana gerek yok" sanıyordum yaa nıhaha" diyen de bir o kadar rezildir. aptal. sanki ihtimal var öyle bir şarkı sözünün olmasına, ya da oldu diyelim, infial yaratmamasına. cücük beyinli. hadi sen aptalsın o belli de, karşındakinin aptallık derecesini neden kendininkine denk sayıyosun ki? denlik mümkün değil çünkü.
çıldırıyorum ya. resmen çıldırıyorum bunlara.
