Lise arkadaşlarımdan biri 'bazen çeneni koparıp izlanda'ya göndermek istiyorum. Ama senin gibi ufak tefek bir insanın sessiz sakin olması da oldukça garip olurdu' demişti. Gülüp 'sen ancak konuştuğum zaman duyuyorsun onları. Ben her gün onunla birlikteyim. Ayrıca bir çoğu süzgeçten geçip çıkıyor dışarı. Sustuklarım inan çok daha fazla' demiştim.
Yalan değil, ben de zihnimi susturmak isterdim ama gücüm yetmiyor. Keşke kulağımda tıkaçlar olsaydı da ara ara içindekileri boşaltabilseydim.
