real madrid'in teka reklamı olan adidas formasını çılgınlar gibi isteyip alamamamaktır.
baliç, hagi, okocha, şimdi kansız dediğimiz emre belözoğlu, hakan şükür, luis enrique, figo, beckham, zidane, rivaldo, ronaldo gibi adamların hastası olmaktır.
ilk kazıkları taso piyasasında yemiş olmaktır.
show tv'deki kırmızı noktalı filmlere hayırdır ya edasıyla bakmaktır.
babaya titan saadet zincirine girmesi için baskı yapıp doğal olarak ciddiye alınmamaktır.
satanizm haberleri çıktığında temsili görüntülerden sıçarcasına tırsmak, ataköy'de oturulursa daha da tırsmaktır.
şeker çikolata piyasasına inanılmaz paralar kazandırmaktır, ki o zamanlar bir power rangers fırtınası vardı ki sana anlatamam moruk.
karahan çantay-sibel can ilişkisini defalarca duyup pek bi bok anlamamaktır.
caterpillar ile tanışmak doksanlar bitince de unutuvermektir. (bkz: buffalo) (bkz: timberland)
çılgın bediş denilen akıllara ziyan karıya katıla katıla gülmektir.
power rangers demişken... öğleden sonra bi o ibneler bi de goosebumps vardı, bu ikisine hastaydım. kaçmazdı hiçbi şekilde.
godzilla'da götün tutuşmasıdır.
susurluk diye kulakların çınlaması ama gene hiçbirşey anlamamaktır. he şimdi hepsini çözdük te nooldu? bu sefer bütün memleketçe uyanamadık.
yerim seni sosis falan filan diye tırı vırı yapan kıza hasta olmaktır.
okan bayülgen ile uykusuzluk kavramını öğrenmektir.
nokia 3210 denilen varlığa çıldırmaktır. heyhaaat bir de iphone'a bak!..
flik-flakın hastası olmaktır. battılar şimdi.
kral tv hala uzanlarınken ve kaliteliyken(tabi bu ilk zamanları oluyor) izlemektir.
oynama şıkıdım, kış güneşi, kuzu kuzu gibi abuk tarkan şarkılarını ezbere bilmektir.
chucky denilen melun yaratıktan da tırsmaktır.
şimdiki gibi boktan kramponlar giyilmeyen zamanları yaşamaktır. sene 99da 20 milyona kırmızı bi puma almıştım, böyle karizma yoktu. şimdi 200 lira versen farketmiyor, kalitesizleşti herşey.
kültür kolejinin bahçesinde futbol oynamaktır, değişilmez. almıyorlar şimdi hibinolar.
2009 itibariyle arkaya bi bakınca vay be demektir.
edit: bir de kaygısızlar ekolü vardı ki nasıl unuttum anlamıyorum. parliament pazar gecesi sinema klübü müziği ve bizimkiler de unutulmaz.
