afrika'da insanlar savaşten bile değil açlıktan ölürken zerre sallamayan, ama iki tarafın yıllarca süren savaşı söz konusu olunca filistin ajitasyonuna başlayan, sürekli israil'e iran tarafından nükleer bomba atılması fantazisiyle yaşayan insanlardan bıkmamla dahil olduğum gruptur.
masumların ölmesini, orantısız güç kullanımını kabul etmek tabi ki mümkün değil ama koca insanlık tarihini toplasan 300 yıl barış içinde geçmişken, kendi doğasını anlamamış bünyelere hayretle bakmama neden olmuştur.
tabi ki sıradan bireyler olarak "savaşa hayır" demek ne kadar kolay. ama işin içine yönetim, güç ve daha fazla güç ve iktidar girince insanın içindeki hırs sadece "daha fazla" diye bağırıdkça, idarecilerin kararlarından dolayı meydana gelen yıkımların bedelini de malesef halklar ödemekte. bazen bu bedel bir yolcu otobüsünde ölen israilliler bazen hava bombardımanında neye uğradığını anlamadan ölen filistinliler... bütün bunların sebebi de bir sonraki seçimler gibi aptalca bir nedene dayansa bile.
insan savaşır.
insan güç için savaşır.
insan öldürür,
çoğu zaman bir hiç için...
biz bu toprakları çiçek-çikolata ile gelip isteyerek almadık. geldik, istedik, savaştık ve yavaş yavaş da olsa aldık. bunun benzerini de israil farklı yollardan da olsa yaptı. artık şunu da anlamalı araplar. ne şekilde almış, kurmuş olurlarsa olsunlar orda altmış senedir bir israil var ve senin eski sınırlara dönelim hayallerin de artık pek mümkün değil. güçlü ve zalim durmayacak. sen bir vurdukça o on vuracak. soydaşların bile sana kapılarını kaparlarken biraz da halkını düşün.
tarih hep kanla yazıldı ve öyle yazılmaya da devam edecek ey insanoğlu.
