kendini tanımak, anlamak bir mesafe kat etmektir. lakin, insan sefil gerçekliği ile yüzleşecek olduğunda bundan böyle varlığına kazandırabileceği en yüksek anlamın yüksekliğini de görmüş olacaktır.
bu yüksekliği gören insana, kendini kendine kanıtlamaktan ve başkalarının dikkatini çekmekten ya da peşinden koşturmaktan daha iyi bir seçenek kalmaz.
ve her şeyi anladığı, gördüğü halde hedefe yürümeyen, yürümek istemeyen ya da bunu yapabilecek yeteneklerle donatılmamış kişiye kalansa ızdırap olacaktır. bu durumda olan kişi çoğu zaman bir ölü olduğunu, yaşamadığını hissedecektir...
o, yaşayanlar ve yaşadığını zannedenler arasında bir yerde, hayatın en acımasız aralığında ikamet edecektir.
