babası ve dedesi din adamıdır. kendisi de dini eğitim konusunda rüştünü ispat etmiş okullarda eğitim almıştır. dinler konusunda ciddi bilgi birikimi vardır...
lakin kendisinin de ifade buyurduğu üzere, çocukluğunda da din, ibadet, inanç meselelerine karşı hep mesafelidir. hiçbir zaman inanan ahlakına ve psikolojisine sahip olmamıştır. vaazlardan etkilenmemiştir. ibadet meselelerini saçma bulmuştur. inananların tanrıya ulaşmak adına tuhaf tuhaf ruh hallerine bürünmelerini delilik olarak görmüştür.
yani henüz çocukken bu türden şeyleri garipsediğini ifade ediyor. inancın psikolojisini erken dönemde kavramış gözüküyor..
ben farklılıkların insanların mayasından kaynaklandığına inanıyorum artık...
bazı insanlar gerçekten daha çocukken sezgileri sayesinde olaylara sorgulayıcı ve eleştirel bakabiliyorlar.
tabi bu sorgulama her yaşa göre değişiyor... çocuk çocuk kadar yapabiliyor bunu. ama sezgileri ona yalan söylemiyor yine de. ve din ile, inanç meselesi ile arasına mesafe koyuyor bu sayede..
kendimden örnek vermem gerekirse ben de çocukken inanan ahlakına, inananların ağızlarından dökülen kelimelere ve sergiledikleri benzer tavırlara karşı tiksinti duyardım... tek kelimeyle dünyanın ötesinden ve tanrıdan bahsedenlerden iğrenirdim... böyle bir ortamdan derhal kaçmak, uzaklaşmak isterdim. çünkü kendimi bir tutsak gibi hissederdim.
dolayısıyla hocalara, inanlara, ibadethanelere karşı ve ibadethanelerin içinde yapılan hareketlere karşı bakışım hiç değişmemiştir.
pek anlamsız ve gereksiz bulmuşumdur doğrusu.
tabi sonraki süreçte kutsal kaynaklarla tanışıyor ve vahyin mahiyetini sorguluyorsunuz, felsefe, psikoloji derken dile dökemediğiniz şeyleri de izah edebilir hale geliyorsunuz ..
velhasıl kelam nietzsche bugün bile en çok istifade etmemiz gereken filozofların başında geliyor...
