küçüktüm. apartmanın yöneticisi her allah ın günü kapıya dayanıp asansörün heryerine tüküren ve işeyen yaratıkların arkadasım kamil ve ben oldugumuzu babama ısrarla anlatıyor.
tabi her şikayette dayak yiyoruz. haksızlık lan bu. ben daha donumu indirmeyi bilmezken nasıl utanmadan açar işerim asansöre?
yediğimiz dayaktan olsa gerek; kamille bir gün karar veriyoruz. her dairenin kapısına işeyip tüküreceğiz.
dayak yedikçe arsızlaştık tabi.
itina ile düşündüklerimizi gerçekleştirdikten sonra yöneticiye ekstra bir not bırakmıstık.
kapısına bokla yazılmıs bir yazı; 'bok yönetici'.
