insanları düşündüğümde problemlerimin çok şımarıkça olduğunu fark ettim. insanlar geçinemedikleri için çocuklarını komşuya bırakıp intihar ediyor. insanlar kendilerini mazgala asıyor, kendini yakıyor, kocaman adamlar karnım aç diye ağlıyor. Nitelikli ve eğitimli genç insanlar mobbing yüzünden kendilerini öldürülüyor. insanlar tecavüze uğruyor, engelli bırakılıyor, küçücük çocuklar evlendiriliyor. Kadınlar öldürülüyor, yakılıyor, işkence görüyor. Dünyanın bir ucunda insanlar su bulamadığı için ölüyor. Anneler öleceklerini bildikleri evlatlarını doğuruyor. Bir sürü örnek.
Benim ısmarladığım tatlı ve kahve için arkadaşlarım 5-6 saat çalışıyor. Ben dışarda rastgele insanlarla tanışıp eğlenirken Millet okul taksitini ödemek için çalışıyor ve Genç yaşını harcıyor ve ben yeme atağını aşamadığımdan Yakınıyorum. Annem çok fedakar ne istesem mutlu olmam için yapacak biri ve Çok kafa dengi. Benden sadece onu öpmemi ve sarılmamı istiyor ama ben yakın ilişkileri sevmediğimden ona bunu bile yapmıyorum. Çok boktan davrandığımı nasıl fark edemedim.
Milletin ne dertleri var ben yaptığım şımarıklığa bakın. Ait hissedemiyormuşum, değersiz hissediyormuşum, ne çok eksikmişim. Utanıyorum kendimden.
