Nedense çevremdeki her insana koşulsuz şartsız bağlanıyorum.
Ağzıma etse, kendimce arka planda aklama programlarımı çalıştırıyorum.
- ama öyleydi, böyleydi.
- ama derdi sıkıntısı vardı.
- ama, ama, ama...
Sanki hayat gailesi bir tek karşımdaki insana ait, beni kapsamayan bir çabaymışçasına...
Halbuki bırak ipinin ucunu, uçsun gitsin şu balon. Zaten patlayacak bir yerde, elinde mi patlasın?
