2008 in bu son saatlerinde söylemek istediklerimdir.
Bir gökkuşağı eşliğiyle başladı güne çocuklar ... hayattan bir an olsun kaçabildikleri parktaydılar.... mutluydular... gülümsemekteydiler.. anneleri tembihlemişti çok koşma,terleme tamammı? diyerekten... çığlıkları yankılanıyordu etrafta.... belki de ilham alıyordu kimileri bilinmez... onları izlerken bir an gözlerimi kapattım ve hayatın gerçekten çokta kötü olmadığını düşündüm... baksana onları bile bu kadar şey yıldırmamışsa..... akşama doğru herkes evine döndü... havai fişikler patlamaya başladı birden malum yıl başı.... herkes şaşkındı... çok geçmeden atılanın havai fişek olmadığı bir annenin acı çığlıyla farkedildi... küçük çocuk artık farkındılığında ömrün... zaten onlar değilmiydi acıyla doğan acıyla kardeş olan ve acıyla ölen... garipsemedi birden... sessizleşti sonradan heryer.... bomba sesleri... çığlıklar... feryatlar.... gitme deyişler... gözyaşı dökülmüştü filistin satırlarına.... kan eklenmişti yeni yıla.... sosyuzluk hortlamıştı birden.... gülücükler kesilmişti kan revan.... bir ninninin kucagında öldü anneler....biz ise vurdumduymazca devam ettik hayatımıza ..... eglendik eglendik yeni yıla girdik işte bakın.... yeni bir yıl daha yeni bir katliam daha yeni bir soykırım daha.... petrol kokusu sindi üzerlemize.... düşünmedik hiç..... sözden öteye gidemeyen ey ülkem dinle kardeşlerim ölürken annelerim ağlarken sen eglenmene bak çok geç değil elbet.... sen ülkemsin filistin sen ülkemsin bosna sen ülkemsin afganistan sen ülkemsin kosova sen ülkemsin çeçenistan......
