Bunu yazdığım için linç yiyebilirim ama burda bu adamın ne yaşadıklarını anlayacak çok çok az insan var. Belki yoktur. Ait olmama, mutlu olmayı arzulamayış, insanın kendisinden ve gelecekten beklentisi olmaması, kendiyle baş edilmesi çok güç bir durum. Kendisi için üzülmedim. Her gün anlamsız bir sabah uyanmak ve mutlu olamadığın günleri yaşayıp tüm gece hiçlik hissetmekten acı bir şey yok. Bugün aynı ızdıraba uyanmıyor onun için nasıl üzülebilirim.
Mektubunda hobilerini ve projelerini gerçekleştiremediğini buna vaktinin bile olmadığından bahsetmiş. insanların birbirleri üzerindeki yıkılmaz otoritenin ağırlığı eleştirmiş bu yüzden #mobbingcinayettir etiketle günden olmuştu ama sevgilisi için beni yıllarca hayata bağlayan oldunu yazmış. Acı duruma yıllarca katlanmış. Bazı insanlar ateistlikten bazıları sevgisizlikten yorumları yapıyor bunlarla alakası yok. Çok acı bir yaşam ve insana ne katlanılabilir bir araç olabilir?
