Düşünsene dünya üzerinde en çok sevdiğin varlık evde minik minik geziyor. Gülüyor, anne diyor, baba diyor, böyle etli bacakları falan var. insanın içini ısıtıyor, mutlu ediyor yüzü gözü. Ve sen onu ismiyle çağırdığın an ölmüş anneni ya da babanı hatırlıyorsun. Bir anda hüzünleniyorsun, bu karışıklık elbette çocuğa yansıyor, hissediyor.
Peki, neden? Bir insan kendisine böyle bir şey neden yapar? Ben anlamıyorum. Bak benim yıllar önce kedim kanserden öldü, çok sevimli bi ismi vardı. Birkaç gün önce başka bir kediyi severken o kedimin ismine çok yakın bir kelime ile seslendim, sonra böyle dan diye kalakaldım. Kedim aklıma geldi. Diğer kediyi kendi haline bırakıp odama çekildim hüzünlendiğim için. Kedi yani bu.
Bi de insanlar ölen yakınlarının isimlerini çocuklarına koyuyor. Ben sahiden anlamıyorum.
